Vervolgverhaaltje "Vervelende jongens" met Daan en de andere kinderen uit de klas

Het is woensdagmiddag. De schoolbel is net gegaan en alle kinderen lopen de klas uit naar buiten. Daan pakt zijn schooltas van de kapstok, doet zijn jas aan en loopt als een van de laatsten naar buiten. Het schoolplein is al bijna leeg.

Daan pakt zijn step en wil het hek doorrijden naar buiten. Bij het hek staan kinderen die hij niet kent. Ze komen van een andere school. ‘Wat heb jij een mooie step. Net iets voor mij’, zegt de grootste van het stel. Daan kijkt op. ‘Hebben ze het tegen mij?’, denkt hij.

Twee jongens steken hun hand uit naar de step van Daan. Daan schrikt. Ze zullen toch niet zijn step afpakken? De jongens lachen. Het klinkt gemeen. Daan wil snel wegrijden, maar de jongens staan in de weg. Wat moet hij nu doen? De vervelende jongens pakken het stuur al vast.

‘Blijf af!’ hoort Daan plotseling achter zich. Hij kijkt om. Bijna zijn hele klas staat achter hem!

‘Blijf af!’, zegt Giel nog een keer. ‘Ga ergens anders spelen’ zegt Kasper, ‘en kom ons niet plagen.’ Yvette zegt: ‘We willen jullie hier niet meer zien, als jullie hier komen vervelen. Ga toch fietsen in het bos, of voetballen op het veld. Dat is heel wat leuker.’

De vervelende jongens doen een stap naar achteren en kijken elkaar aan. Hier hadden ze niet op gerekend! Uiteindelijk stappen ze op hun fiets en gaan weg.

Daan staat nog een beetje te bibberen op zijn benen. ‘Gisteren waren ze hier ook al’, zegt Bas. ‘Toen moesten ze mij hebben. Maar gelukkig kwam mijn broer net op tijd aangelopen. Dus we hebben vandaag goed gekeken of ze er weer waren. Toen we ze zagen hebben we iedereen er snel bij gehaald.’

‘Ik denk niet dat ze nu nog terugkomen!’, zegt Giel. ‘Ze weten nu dat wij vrienden zijn. En echte vrienden helpen elkaar altijd!’ Het gezicht van Daan klaart op. Zei Giel nu ‘vrienden’? Zouden ze bedoelen dat hij ook hun vriend is? Dat vindt hij fijn!

‘Kom maar, Daan’, zegt Giel. ‘Ik rijd wel mee met je naar huis.’ Giel woont toch een straat achter hem. Samen rijden ze weg.

Ze hebben geen last meer gehad van de vervelende jongens. Ze hebben ze zelfs nooit meer op school gezien! En Giel en Daan rijden voortaan altijd samen naar huis. Dat vinden ze allebei een stuk gezelliger.

Vervolgverhaaltje "Dierendag" met Inge, Zara en Roos

Vandaag is het dierendag. De juf heeft gezegd dat een paar kinderen hun huisdier mee naar school mogen nemen. Ze mogen hun huisdier aan de andere kinderen laten zien en er iets over vertellen.

Inge mag haar hond Pukkie meenemen en Uus mag zijn schildpadden meenemen. De schildpadden zijn best makkelijk. Die blijven gewoon in hun bak tijdens de les. Met Pukkie is dat iets lastiger. De juf heeft gezegd dat het hondje mee mag naar school, maar dat Inge er voor moet zorgen dat het beestje rustig blijft liggen tijdens de les.

Inge loopt de klas binnen met Pukkie. Pukkie kwispelt, zo leuk vindt ze het dat ze mee naar school mag en dat ze al de kinderen ziet. ‘Pukkie, Pukkie’, roept Zara. Pukkie kent Zara wel want Zara komt vaak bij hun spelen. Soms neemt ze dan ook een lekker hondenkoekje voor haar mee. Pukkie vindt Zara daarom erg lief! Ze loopt naar Zara toe en geeft haar een lik in haar gezicht.

Pukkie mag lekker gaan zitten naast de stoelen van Inge en Zara. De deur van de klas staat nog open. De oortjes van Pukkie zijn gespitst en ze kijkt naar de gang. Een paar kinderen van andere klassen mochten ook hun huisdier meenemen. Ruikt Pukkie daar nu een konijntje? Pukkie gaat staan en steekt haar neus in de lucht.

Inge is ondertussen de schildpadden van Uus aan het bewonderen. Uus heeft er drie bij zich. Wat zijn ze lief en klein! Ook Zara staat erbij en mag er zelfs eentje vasthouden. Inge aait het schilpadje over zijn kop. Wat voelt dat grappig aan!

Dan draait Inge zich om naar haar stoeltje om weer te gaan zitten. Maar de plek naast haar stoel waar Pukkie net nog netjes zat is leeg. Pukkie is weg! Inge rent naar de deur. ‘Pukkie!’, roept ze.

Dan hoort ze kabaal in de klas naast haar eigen klas. De deur staat daar ook nog open, en ze hoort stoeltjes omvallen en kinderen roepen. Snel rent ze naar die klas. Daar ziet ze nog net hoe Pukkie over een tafeltje heen springt, en met een grote sprong bij het konijntje is dat daar op de grond zit. De kinderen die bij het konijntje op de grond zitten schrikken. Ze denken dat de hond het konijn zal opeten!

Maar gelukkig is Pukkie een heel lief hondje. Ze snuffelt een keer aan het konijn en likt het zachtjes over zijn rug. ‘Pukkie, hier!’ roept Inge. Pukkie kijkt om en komt er meteen vriendelijk aangelopen. ‘Nu hier blijven, hoor en niet meer weglopen!’, zegt Inge tegen het hondje. Samen lopen ze terug naar de klas.

Pukkie blijft de hele les braaf naast haar zitten, en laat trots de trucjes zien die Inge haar al heeft geleerd. En alle kinderen mogen haar aaien en knuffelen. Alleen Roos moet de hele ochtend niezen! Ze is blijkbaar ook allergisch voor honden. Maar Roos heeft vandaag wel uitgevonden dat ze niet hoeft te niezen van de schildpadden. Die hebben immers geen haren! Jij weet natuurlijk wel wat ze straks aan haar ouders gaat vragen als ze thuiskomt?