zaterdag 26 april 2014

Vervolgverhaaltje "De skelter" met Wouter en Tess

Het is maandagochtend. Trots als een pauw rijdt Wouter op zijn nieuwe skelter naar school. Achterop zit Tess. Zij woont bij hem in de straat en ze spelen vaak samen. Eigenlijk is ze zijn beste vriendin. Vanmorgen heeft Wouter al vroeg bij haar aangebeld om zijn skelter aan haar te laten zien.

Gisteren was het rommelmarkt. Wouter was er al de hele week een beetje zenuwachtig voor. Zouden ze er een skelter verkopen? Die ochtend was hij al om half zes opgestaan om als een van de eersten op de rommelmarkt te zijn. Zijn vader ging met hem mee. Hij mocht achterop de fiets bij zijn vader. Het was stil op straat. Bij bijna alle huizen waren de gordijnen nog dicht.

Op de rommelmarkt liep hij snel langs alle kraampjes. Nee, nee, nee en weer nee. Hij begon de hoop een beetje te verliezen. Zou er wel een skelter zijn?

Plotseling zag hij hem. Zijn droomskelter. Hij glansde in het vroege ochtendlicht. Hij rende er naar toe en liet zijn hand over het glimmende blauwe stuur glijden. Dit was hem! Dit was de skelter die hij zocht. Hij had zelfs twee rode stoeltjes achter elkaar, dus er kon ook nog iemand meerijden!

‘Vind je hem mooi?’, hoorde hij achter zich. Een mevrouw keek hem aan. ‘We vragen er 50 euro voor. Hij is nog zo goed als nieuw en niet veel gebruikt. Mijn kinderen zijn er intussen te groot voor geworden.’, vertelde ze.

De moed zonk in zijn schoenen. Vijftig euro! Zoveel geld had hij niet! De mevrouw zag zijn gezicht en zag hoe prachtig hij de skelter vond. ‘Wat zou jij ervoor willen betalen?’, vroeg ze. ‘Ik heb 43 euro en 25 cent’, zei Wouter. ‘Verkocht voor 40 euro!’, zei de mevrouw. ‘Ik vind het erg fijn als iemand er veel plezier mee zal hebben en er blij mee is.’

Wouter sprong een gat in de lucht. Hij kon het bijna niet geloven: zijn droomskelter, helemaal voor hem! Hij kreeg er van de aardige mevrouw ook nog een aanhanger bij. Die had hij nog niet eens zien staan. Bijna zijn hele spaarpot was nu leeg, maar hij had nu wel precies wat hij het liefste wilde: zijn eigen skelter!

Hij reed op zijn nieuwe skelter naar huis en heeft de hele dag door de buurt gereden. Jammer genoeg was Tess niet thuis. Zij was in het weekend bij haar vader en hij moest dus tot de volgende dag wachten om hem aan haar te kunnen laten zien.

Nu komt hij aan op school. Alle jongens uit zijn klas komen aangerend. ‘Wauw!’, roepen ze, ‘Wouter, wat een prachtige skelter!’ ‘Zullen we vanmiddag samen in het bos gaan spelen?’ ‘Goed’, zegt Wouter, ‘Als Tess ook mee mag doen. Want zij is mijn beste vriendin!’

‘Lllleuk!’, zegt Tess blij. Ze heeft er nu al zin in!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten